In Amerika, Mount Rainier en Mount Helen

Hi guys how are you,how is your day?

Na de eerste twee dagen States zijn we er al aan gewend,waar je ook maar bent, loopt of binnenkomt krijg je dit te horen, antwoord is geloof ik niet eens nodig.

Gisteren zijn we vertrokken vanuit Leavenworth - eenBeiersdrop in de States, compleet met bratwurst und Bittburger Bier, de Amerikanen moeten hun cultuur importeren - vertrokken richting Packwood. Midden tussen Mount Rainier en Mount Helen, de grote vulkanen hier in de omgeving. Na inchecken in de lodge om ca 3 uur in de middag vertokken richting Mt Rainier.Daar bleken we pas na anderhalf uur aan te komen, een prachtige route door de amerikaanse reuzen van dennenbomen enz. Mr Rainier imponeert hier in de hele omgeving, een prachtig gezicht. Daar aangekomen nog anderhalf uur gewandeld, ook in de sneeuw en genoten van de immensheid van deze natuur. Reeën gezien, deze bleven gewoon inde buurt, kennelijk gewend aan de enorme hoeveelheid toeristen die hier komen. 8 uur ging de zon onder, dus het wat toch wel zaak omt erug te gaan. De tomtom is soms de weg kwijt dus het werd dezelfde route weer terug, een bochtige donker wordende bepaald niet altijd goede weg en uiteraard smal. Herma heeft uiteindelijk haar ogen maar dicht gedaan, is niet zo'n held dan. Jan scheurde af en toe door de bochten, om 9 uur 's avonds weer terg na een dag van 12 uur onderweg zijn. Vandaag op naar mt. Helen, ook anderhalf uur hier vandaan, weg ernaartoe ook niet van goede kwaliteit, maar wedrom prachtig. Mt Helen was indrukwekkend, de gevolgen van de uitbarsting op 18 mei 1980 nog immer aanwezig al begint gaandeweg de vegetatie - aangepland of via natuurlijk herstel - weer terug te komen. Bij de uitbarsting is de kraterwand voor bijna de helft weggeslagen en de berg is daardoor 400 meter lager geworden. Je voelt je erg nietig daar. Sinds 2008 is hij rustig, de omgeving staat vol met seismologische apparatuur. Bij terugkomst in Packwood "genoten "van de amerikaanse burger en fries, meerdere zullen de komende tijd de weg naar onze magen vinden.

Morgen weer verder richting Scotsburg via de Pacific Coast.

Love you all folks!  Jan en Herma